Wdrożenie 802.1x w oparciu o uwierzytelnienie EAP-TLS na access pointach marki Extreme

EAP-TLS jest najbezpieczniejszą metodą uwierzytelniania w sieciach komputerowych i niedawno miałem okazję takie rozwiązanie wdrożyć. Metoda ta jest oparta na certyfikatach i zakłada dwustronną weryfikację certyfikatów, czyli klient sprawdza certyfikat serwera RADIUS oraz serwer RADIUS sprawdza certyfikat klienta (wygenerowanego dla komputera lub użytkownika). Ta metoda nie wymaga żadnych haseł, więc jest najwygodniejszą metodą i najbezpieczniejszą (gdzie np. PEAP-MSCHAPv2 wykorzystuje szyfrowanie MD4 (złamane w 1995), czy EAP-TTLS/PAP nie szyfruje poświadczeń w ogóle). Minusem EAP-TLS jest wymóg posiadania urzędu certyfikacji i wdrożenia certyfikatów na serwery RADIUS oraz wszystkie urządzenia końcowe, które mają podpinać się do sieci Wi-Fi. To nie jest jednak tak trudne, jak mogłoby się wydawać. Ponadto, po wdrożeniu certyfikatów można je użyć w innym celu, na przykład do uwierzytelnienia w sieci przewodowej czy w ramach VPN (np. SSTP czy IKEv2). Róznice we wdrożeniu 802.1x dla sieci przewodowej są niewielkie i postaram się o nich wspomnieć w trakcie.

Poniżej postaram się opisać kroki potrzebne do wdrożenia certyfikatów dla użytkowników i komputerów.
W skrócie należy:

  • wdrożyć urząd certyfikacji, najlepiej na osobnej maszynie (tak, by to była jedyna rola serwera, najlepiej dwustopniowy, choć w małych firmach wystarczy jeden stopień) – ta część nie będzie opisywana w ramach tego poradnika
  • stworzyć szablony dla komputerów/użytkowników lub użyć istniejących oraz dać możliwość automatycznego żądania certyfikatów (auto-enrollment)
  • stworzyć politykę GPO, która definiuje konfigurację, dzięki której komputery będą automatycznie ządać certyfikatów o konkretnej nazwie szablonu z urzedu certyfikacji
  • zainstalować usługę serwera zasad sieciowych (Network Policy Server), czyli po prostu serwer RADIUS i skonfigurować odpowiednio reguły dla zapytań – opiszę w ramach poradnika samą konfigurację, bo instalacja roli sprowadza się do wybrania jej w Menedżerze serwera i klikanie dalej do momentu, aż się zainstaluje rolę
  • po stronie kontrolera access pointów Extreme dodać certyfikat głównego urzędu certyfikacji (i podrzędnych, jeśli są wdrożone w firmie)
  • skonfigurować w kontrolerze profil AAA wskazujący na serwer(y) RADIUS do zapytań
  • stworzyć profil Wi-Fi korzystający z wyżej wspomnianego profilu AAA
  • przypisać profile Wi-Fi
  • (opcjonalne) dodać ustawienie do GPO, które dodaje profil Wi-Fi dla wszystkich komputerów klienckich

Szablony certyfikatów dla komputerów/użytkowników

Microsoft dostarcza wytyczne, które wskazują nam jakie parametry certyfikaty dla komputerów i użytkowników powinny zawierać, by móc je wykorzystywać w EAP-TLS. Na początku wchodzimy do Certification Authority:

Następnie po rozwinięciu sekcji urzędu przechodzimy do Certificate Templates i wybieramy Manage:

Skopiuj szablon Computer i stwórz własny, np z nazwą RADIUS-Computer dla szablonu komputerów, w przypadku użytkowników skopiuj szablon User i nazwij go np. RADIUS-User. Następnie edytuj szablon klikając na niego prawym i na Properties:

Następnie zmieniamy nazwę do wyświetlania do szablonu oraz jego ogólną nazwę. Ja dodatkowo zwiększyłem czas ważności certyfikatu do 5 lat:

Poniżej wymagane parametry do certyfikatu komputera do zmiany:

I parametry dla certyfikatu użytkownika:

Po zapisaniu ustawień należy wyjść i w Certificate Templates kliknąć prawym i wybrać New -> Ceritifcate Template to Issue:

Następnie należy wybrać utworzony przez nasz szablon i wybrać OK.

Polityka GPO do auto-enrollmentu certyfikatów

Poniżej można zobaczyć ustawienia, obiektu GPO, które należy ustawić dla komputera…

…i dla użytkownika.

Konfiguracja serwera zasad sieciowych (NPS, który służy nam jako RADIUS)

Usługę można zainstalować one-linerem w PowerShellu z uprawnieniami administratora:

Install-WindowsFeature NPAS -IncludeManagementTools

Po instalacji należy:

  • dodać klienta lub klientów RADIUS,
  • dodać politykę w Connection Request Policies,
  • dodać politykę w Network Policies.

W zależności od tego, w jaki sposób będą wykonywane zapytania do RADIUSa należy dodać jednego lub więcej klientów. W przypadku, gdy switche czy access pointy mają kontroler, który umożliwia pełnienie rolę proxy dla zapytań, wystarczy dodać jednego klienta o adresie kontrolera. Gdy takiej możliwości nie ma, należy dodać klienty dla każdego access pointa/switcha. Na początek polecam sobie ustawić jakieś banalnie proste hasło we współdzielonym sekrecie, jak np. 1234567890. Nie ma znaków specjalnych i na początek nie ma co się obawiać o to. Jak wszystko będzie działać, wtedy można zmienić na coś silnego. Teraz nie chcemy się obawiać, że po którejś stronie zrobiliśmy babola.

Następnie w Connection Request Policies zrobiłem regułę z następującymi ustawieniami:

W zakładce Settings zostawiłem ustawienia domyślne. Następnie należy dodać politykę w Network Policies. Jedna jest dla komputerów, druga dla użytkowników.

Poniżej warunki dla polityki dla certyfikatów komputerów:

Poniżej warunki dla polityki dla certyfikatów użytkowników:

Jedyne, co zmieniamy w zakładce Constraints to Authentication methods. Należy wybrać tylko metodę: Microsoft: Smart Card or other certificate i edytować ustawienia tak, by wybrać certyfikat serwera z szablonu RADIUS-Computer. W moim przypadku NPS jest wdrożony na kontrolerze domeny, więc jest wybór i musi być właściwy.

W zakładce Settings zmiany są zależne od sprzętu, z którym pracujemy. Czasami, jeśli pakiety RADIUSa są za duże zmniejsza się MTU pakietów na 1344 (zależne od sprzętu), by rozwiązać problem. Można też ustawić w Vendor Specific parametry, które pozwalają kontrolerowi/access pointom/switchom na przykład wybrać VLAN, do którego mają być wrzuceni użytkownicy w ramach tej polityki. W naszym przypadku nie dodajemy tutaj nic.

Dobrą praktyką jest wdrożenie takich dwóch serwerów. W przypadku tego wdrożenia wdrożyłem NPS na dwóch kontrolerach domeny, dzięki czemu zawsze jeden jest dostępny w razie aktualizacji.

Dodanie certyfikatu CA do kontrolera Extreme WiNG

Całość zrobiłem przez SSH, dlatego, bo było najprościej.

Na początku stworzyłem plik tar z moim certyfikatem CA:

root@ubuntuapps:/var/www/static# tar -cvf serba-ca.tar serba-ca.crt
serba-ca.crt

Następnie wrzuciłem je na serwer WWW, bo to jest najprostsza opcja kopiowania plików do kontrolera.

vx9000-XXXXXX>en
vx9000-XXXXXX#file-sync load-file trustpoint serba-ca http://192.168.X.Y/serba-ca.tar
--------------------------------------------------------------------------------
       CONTROLLER           STATUS                     MESSAGE                  
--------------------------------------------------------------------------------
  vx9000-XXXXXX         Success         Successfully initiated load file        
--------------------------------------------------------------------------------
vx9000-XXXXXX#show file-sync load-file-status                                                
Download of serba-ca trustpoint is in progress
vx9000-XXXXXX#show file-sync load-file-status
Download of serba-ca trustpoint is in progress
vx9000-XXXXXX#show file-sync load-file-status
Download of serba-ca trustpoint is in progress
vx9000-XXXXXX#show file-sync load-file-status
Download of serba-ca trustpoint is complete
vx9000-XXXXXX#config
Enter configuration commands, one per line.  End with CNTL/Z.
vx9000-XXXXXX(config)#vx9000 AA-BB-CC-DD-EE-FF
vx9000-XXXXXX(config-device-AA-BB-CC-DD-EE-FF)#trustpoint https wing      
vx9000-XXXXXX(config-device-AA-BB-CC-DD-EE-FF)#trustpoint radius-ca serba-ca
vx9000-XXXXXX(config-device-AA-BB-CC-DD-EE-FF)#commit
vx9000-XXXXXX(config-device-AA-BB-CC-DD-EE-FF)#end

Konfiguracja połączenia access pointów z RADIUS oraz konfiguracja profilu Wi-Fi na kontrolerze Extreme WiNG VX9000

Na początku należy stworzyć profil AAA, w którym wrzucimy nasze serwery RADIUS, więc wchodzimy w kontrolerze Extreme WiNG w Policies -> AAA i klikamy plusa, by stworzyć politykę:

Następnie w zakładce General dodajemy wpisy dla serwerów NPS. W tym przypadku dodaje drugi kontroler. Istotne jest to, by w polu secret hasło współdzielone zgadzało się z tym ustawionym w NPSie. W Request Proxy Mode wybieramy Through Wireless Controller, dzięki czemu zapytania są wysyłane tylko z jednego adresu IP.

Następnie w zakładce RADIUS upewniamy się, że mamy takie ustawienia, jak powyżej – w szczególności Authentication Protocol. Server Pooling można ustawić na dwa sposoby: Fail Over, czyli zawsze w kolejności listy będą wykonywane zapytania do serwerów RADIUS, lub Load-Balance, gdzie zapytania będą równomiernie rozrzucane w systemie round robin na wszystkie serwery RADIUS na liście.

Tworzenie profilu Wi-Fi i przypisanie do access pointów

W Wireless klikamy +, wypełniamy nazwę profilu SSID, po czym klikamy ADD.

Z najistotniejszych rzeczy, w przypadku WPA2-Enterprise PMF – Protected Management Frames są opcjonalne, lecz w przypadku WPA3-Enterprise pole musi być ustawione na mandatory. Ponadto zawsze warto zaznaczyć opcję Fast BSS Transition, bo dzięki temu roaming pomiędzy access pointami jest płynniejszy. Ponadto warto zaznaczyć Multi Band Operation. Tutaj opis, co ta funkcja robi.

Następnie, w zakładce Security wybieramy Select Authentication EAP, w AAA policy wskazujemy nasz stworzony profil. W sekcji Encryption wybieramy CCMP lub GCMP256 (wymagane do WPA3-Enterprise 192-bit, lecz wtedy trzeba wyłączyć Fast BSS Transition) i podajemy pre-shared key, który sobie generujemy. W EAP types zaznaczamy opcję Allow i wybieramy w Select EAP-Type TLS jako jedyna akceptowalna opcja.

W Client Load Balancing nie trzeba niczego zmieniać, ale chciałem pokazać jakie są dostępne ustawienia. Po tym można zapisać profil.

W WiNG można przypisywać profile Wi-Fi na podstawie profili lub na podstawie urządzeń. Po kliknięciu w urządzenie otwieramy ustawienia urządzenia, lecz przed tym widzimy też jaki profil dane urządzenie wykorzystuje. Ustawienia profilu i urządzenia wyglądają mniej więcej tak samo i dają dostęp do prawie wszystkich tych samych ustawień (z wyjątkiem unikalnych dla urządzenia, tych nie będzie w profilach). My dodamy SSID do profilu.

Załóżmy, że chcemy teraz ustawić profil dla modelu AP305C-1-WR. Wtedy musimy edytować profil default-ap305c-1. Wybieramy go.

Wybieramy Interface -> Radio, następnie klikamy na radio1.

W ustawieniach WLAN klikamy w sekcji WLAN/BSS Mappings przycisk Add i wybieramy nasz SSID, po czym zapisujemy.

Ten proces powtarzamy dla drugiego radia. Następnie ustawiamy te same ustawienia w innych profilach APków, które mamy do dyspozycji.

Na koniec należy odświeżyć ustawienia access pointów. Można to wyklikać, klikając Refresh przy każdym urządzeniu.

Drugą opcją jest połączenie się przez SSH do kontrolera Wi-Fi i wykonanie odpowiednich poleceń.

Cannot handle term 'xterm-256color'. Setting term to dumb.
vx9000-XXXXXX>en
vx9000-XXXXXX#reload on sitename exclude-controllers
//lub jeśli chcemy odświeżyć tylko wybrane apki, które np mają w nazwie "ap305c"
vx9000-XXXXXX#reload on sitename containing ap305c

Testy i tworzenie polityki GPO do przypisania profilu Wi-Fi komputerom

Najlepszym rozwiązaniem jest skonfigurowanie ręcznie profilu Wi-Fi na laptopie, który ma się do tej sieci łączyć, a potem wyeksportować profil ustawień do formatu XML i zaciągnąć go do ustawień Wi-Fi w GPO. W moim przypadku to było konieczne, ponieważ chciałem skorzystać z sieci WPA3-Enterprise (bez trybu 192-bit) i takiej opcji nie ma dostępnej do wyboru w ustawieniach przez Group Policy Management Editor.

Zaczynamy od dodania profilu ręcznie na laptopie:

Klikamy strzałkę, by wejść do szczegółów połączenia:

Następnie otwieramy ustawienia zaawansowane:

W nich ustawiamy następująco:

W Advanced settings wybieramy tryb uwierzytelniania komputera lub użytkownika, jak wolimy:

Zapisujemy i przechodzimy do ustawień Smart Card or other Certificate i wybieramy tutaj w sekcji Trusted Root Certification Authorities nasz urząd certyfikacji. Dzięki temu użytkownik nie będzie musiał zatwierdzać, że ufa temu urzędowi:

Przechodzimy do zaawansowanych ustawień certyfikatu klikając przycisk Advanced i wybieramy ponownie nasz urząd certyfikacji. To spowoduje, że komputer będzie próbował użyć certyfikatu komputera/użytkownika tylko takiego, który jest podpisany przez ten urząd:

Po tym wszystkim należy wyeksportować profil do XML:

PS C:\Users\radoslaw.serba\Desktop> netsh wlan export profile name="example_internal" folder="C:\"

Interface profile "example_internal" is saved in file "C:\WiFi-example_internal.xml" successfully.

Na końcu należy dodać następującą politykę GPO z ustawieniem w Computer Configuration -> Policies -> Windows Settings -> Security Settings -> Wireless Network (IEEE 802.11) Policies. Dla sieci przewodowej to będzie Computer Configuration -> Policies -> Windows Settings -> Security Settings -> Wired Network (IEEE 802.3) Policies. Klikamy prawym w puste pole i wybieramy Create A New Wireless Network Policy for Windows Vista and Later Releases:

W zakładce General w Policy Name nazywamy jakoś politykę i w sekcji z profilami klikamy Import… by zaimportować nasz plik XML:

W zakładce Network Permissions ustawienia pozostawiłem bez zmian:

Po przypisaniu obiektu GPO do OU tak, by klient go pobrał, w ustawieniach pojawi się profil tylko do odczytu:

Troubleshooting

W trakcie wdrażania napotkałem się na sporo problemów. Miejsca, które warto sprawdzać w trakcie wdrożenia to:

  • dziennik zdarzeń klienta: Applications and Services Logs -> Microsoft -> Windows -> WLAN-AutoConfig, dla połączeń przewodowych dziennik to Wired-AutoConfig
  • dziennik zdarzeń serwera NPS (jest gotowy widok stworzony automatycznie po wdrożeniu NPSa): Custom Views -> Network Policy and Access Services
  • Wireshark na serwerze NPS
  • Logi APków/kontrolera APków
  • Logi NPS (poniżej miejsce, gdzie można ustawić lokalizacje pliku)

W przypadku dziennika zdarzeń po stronie klienta najpopularniejszy błąd to ten:

Błędy EAP, które tu mogą się pojawić można znaleźć tutaj.

Logi NPS

Poniżej przykład fragmentu logu NPSa:

<Event><Timestamp data_type="4">02/20/2025 15:19:31.063</Timestamp><Computer-Name data_type="1">DC1</Computer-Name><Event-Source data_type="1">IAS</Event-Source><Acct-Session-Id data_type="1">1C6E4240-FCB0DE5701FB-1740011611</Acct-Session-Id><Class data_type="1">311 1 192.168.X.2 02/20/2025 09:06:28 471</Class><EAP-Friendly-Name data_type="1">Microsoft: Smart Card or other certificate</EAP-Friendly-Name><Fully-Qualifed-User-Name data_type="1">X.local/OU/INNEOU/Marek Marecki</Fully-Qualifed-User-Name><MS-Link-Drop-Time-Limit data_type="0">120</MS-Link-Drop-Time-Limit><MS-Link-Utilization-Threshold data_type="0">50</MS-Link-Utilization-Threshold><Service-Type data_type="0">2</Service-Type><Framed-Protocol data_type="0">1</Framed-Protocol><Vendor-Specific data_type="2">00003A8C030666756C6C</Vendor-Specific><Client-IP-Address data_type="3">192.168.X.Y</Client-IP-Address><Client-Vendor data_type="0">0</Client-Vendor><Client-Friendly-Name data_type="1">extreme</Client-Friendly-Name><Proxy-Policy-Name data_type="1">EAP-TLS Wi-Fi</Proxy-Policy-Name><Provider-Type data_type="0">1</Provider-Type><SAM-Account-Name data_type="1">SERBA\marek.marecki</SAM-Account-Name><Authentication-Type data_type="0">5</Authentication-Type><NP-Policy-Name data_type="1">EAP-TLS Wi-Fi for users</NP-Policy-Name><Packet-Type data_type="0">2</Packet-Type><Reason-Code data_type="0">0</Reason-Code></Event>

Poprawmy formatowanie, by otrzymać czytelny szablon (XML):

<Event>
    <Timestamp data_type="4">02/20/2025 15:19:31.063</Timestamp>
    <Computer-Name data_type="1">DC1</Computer-Name>
    <Event-Source data_type="1">IAS</Event-Source>
    <Acct-Session-Id data_type="1">1C6E4240-FCB0DE5701FB-1740011611</Acct-Session-Id>
    <Class data_type="1">311 1 192.168.X.2 02/20/2025 09:06:28 471</Class>
    <EAP-Friendly-Name data_type="1">Microsoft: Smart Card or other certificate</EAP-Friendly-Name>
    <Fully-Qualifed-User-Name data_type="1">SERBA.local/OU/INNEOU/Marek Marecki</Fully-Qualifed-User-Name>
    <MS-Link-Drop-Time-Limit data_type="0">120</MS-Link-Drop-Time-Limit>
    <MS-Link-Utilization-Threshold data_type="0">50</MS-Link-Utilization-Threshold>
    <Service-Type data_type="0">2</Service-Type>
    <Framed-Protocol data_type="0">1</Framed-Protocol>
    <Vendor-Specific data_type="2">00003A8C030666756C6C</Vendor-Specific>
    <Client-IP-Address data_type="3">192.168.X.Y</Client-IP-Address>
    <Client-Vendor data_type="0">0</Client-Vendor>
    <Client-Friendly-Name data_type="1">extreme</Client-Friendly-Name>
    <Proxy-Policy-Name data_type="1">EAP-TLS Wi-Fi</Proxy-Policy-Name>
    <Provider-Type data_type="0">1</Provider-Type>
    <SAM-Account-Name data_type="1">SERBA\marek.marecki</SAM-Account-Name>
    <Authentication-Type data_type="0">5</Authentication-Type>
    <NP-Policy-Name data_type="1">EAP-TLS Wi-Fi for users</NP-Policy-Name>
    <Packet-Type data_type="0">2</Packet-Type>
    <Reason-Code data_type="0">0</Reason-Code>
</Event>

Istotne elementy:

  • Timestamp – samo za siebie tłumaczy
  • Computer-Name – nazwa komputera, który przetwarza zapytanie do NPS
  • EAP-Friendly-Name – tu zobaczymy metodę autoryzacji, w naszym przypadku jest to EAP-TLS
  • Fully-Qualified-User-Name – w tym przypadku jest no użytkownik, którego używamy do logowania, może być to też komputer (w pełnej formie)
  • Client-IP-Address – jest to to samo, co znajdziemy w pakiecie Access-Request jako NAS-IP-Address, czyli adres access pointa/kontrolera APków, który wysyła zapytanie do NPSa (na podstawie tego wiemy, że do nas wysyła zapytanie to, a nie na przykład brama VPN czy np. switch)
  • Client-Friendly-Name – nazwa, którą nazwaliśmy ten adres w NPS -> Radius Clients and Servers -> RADIUS Clients
  • SAM-Account-Name – w tym przypadku jest no użytkownik, którego używamy do logowania, może być to też komputer (w skróconej formie)
  • NP-Policy-Name – nazwa zasady, do której wpadło zapytanie
  • Reason-Code – odpowiedź od serwera RADIUS, 0 oznacza akceptację połączenia, inne wartości można sprawdzić na liście poniżej

Logi z kontrolera Wi-Fi

W trybie uprzywilejowanym możemy zobaczyć, co się dzieje na urządzeniach na żywo w bardzo granularny sposób, to znaczy możemy wybrać domenę w kontrolerze, konkretny AP czy eventy związane z konkretnym adresem MAC

//dzięki temu śledzimy dosłownie wszystko, co się dzieje związanego z logowaniem się po Wi-Fi z użyciem EAP
vx9000-XXXXXX#remote-debug wireless rf-domain mysite clients all max-events 999 duration 999 events eap radius wpa-wpa2 management
//to samo, lecz śledzimy jeden adres MAC
vx9000-XXXXXX#remote-debug wireless rf-domain mysite clients AA-BB-CC-DD-EE-FF max-events 999 duration 999 events eap radius wpa-wpa2 management

Przykładowe logi:

Printing upto 999 messages from each remote system for upto 999 seconds. Use Ctrl-C to abort
[ap305c-1-XXXXXX] %%%%>20:32:49.656: eap:no eap response from wireless client AA-BB-CC-DD-EE-FF after max-retries (eap.c:420)
[ap305c-1-XXXXXX] %%%%>20:32:49.657: radius:alarm num_eap_c_tout ++ 4 (eap.c:430)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:49.657: mgmt:tx deauthentication [reason: eap handshake timeout (code:23)] to AA-BB-CC-DD-EE-FF (mgmt.c:2060)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.182: mgmt:rx auth-req from AA-BB-CC-DD-EE-FF on radio 1 (mgmt.c:4576)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.182: mgmt:tx auth-rsp to AA-BB-CC-DD-EE-FF on radio 1. status: success (mgmt.c:1427)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.185: mgmt:rx association-req from AA-BB-CC-DD-EE-FF on radio ap305c-1-XXXXXX:R2 signal-strength is -90dBm (mgmt.c:4550)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.185: mgmt:Client AA-BB-CC-DD-EE-FF negotiated FT-EAP with PMF on wlan (example_internal) (mgmt.c:4066)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.186: mgmt:tx association-rsp success to FC-B0-DE-57-01-FB on wlan (example_internal) (ssid:example_internal) with ftie 0 (mgmt.c:4157)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.187: eap:sending eap-code-request code 1, type 1 to AA-BB-CC-DD-EE-FF (eap.c:964)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.187: eap:sending eap-id-req to AA-BB-CC-DD-EE-FF (eap.c:993)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.210: eap:rx eap-start from AA-BB-CC-DD-EE-FF (eap.c:655)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.210: eap:sending eap-code-request code 1, type 1 to AA-BB-CC-DD-EE-FF (eap.c:964)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.210: eap:sending eap-id-req to AA-BB-CC-DD-EE-FF (eap.c:993)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.214: eap:rx eap id-response from AA-BB-CC-DD-EE-FF (eap.c:697)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.214: radius:aaa-policy sso user:host/komputer.serba.local mac:AA-BB-CC-DD-EE-FF server_is_candidate: 1 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
 (radius.c:4894)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.215: radius:access-req sent to wireless controller to be proxied to dc1.serba.local:1812. (attempt 1) for AA-BB-CC-DD-EE-FF (user:host/komputer.serba.local) (radius.c:3078)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.215: eap:rx eap id-response from AA-BB-CC-DD-EE-FF (eap.c:697)
[ap305c-1-XXXXXX] 20:32:52.215: eap:rx eap-id-response from AA-BB-CC-DD-EE-FF in state 162!=EAP_ID_SENT. Ignoring (eap.c:700)
[ap305c-1-6BCE40] 20:32:52.220: radius:RAD_MSG_AUTHENTICATOR (radius.c:1192)

Wireshark

Wireshark na NPSie to świetne rozwiązanie do wykrywania potencjalnych problemów, ze względu na to, że możemy podejrzeć pakiety RADIUSa i zobaczyć jakie parametry są podawane w zapytaniach oraz czy serwer na nie odpowiada i jeśli tak to jak. Brak odpowiedzi serwera RADIUS na zapytanie od kontrolera oznacza, że klucz współdzielony się nie zgadza po obu stronach i najlepiej go ustawić jeszcze raz na obu.

W tym zapytaniu widzimy:

  • User-Name to naż użytkownik, lecz jeśli zaczyna się na host/ to jest to konto komputera
  • Calling-Station-Id – adres MAC karty sieciowej laptopa
  • Called-Station-Id – adres MAC karty sieciowej APka + SSID, do którego się łączy laptop
  • NAS-Port-Type – typ połączenia, w naszym przypadku bezprewodówka
  • Framed-MTU – wielkość pakietu
  • NAS-Identifier – w tym polu jest nazwa hosta naszego access pointa, do którego się łączy klient
  • NAS-Port-Id – nazwa interfejsu, do którego łączy się klient w access poincie
  • Connect-Info – szczegóły jakości połączenia, którą może używać klient
  • NAS-IP-Address – adres IP, z którego przychodzi zapytanie (w naszym przypadku kontroler Wi-Fi)

Co prawda, nie mam tutaj dobrego przykładu wykrycia problemu, aczkolwiek trzeba w pierwszej kolejności wypatrywać, czy pojawiają się pakiety Access-Reject, bo to oznacza, że NPS odrzucił zapytanie od klienta.

Tymczasowe wyłączenie weryfikacji CRL

W trakcie mojego wdrożenia miałem problem z tym, że serwery nie były w stanie się połączyć z adresem, na którym była lista odwołań certyfikatów, efektywnie blokując wszystkim możliwość połączenia się z siecią.

Tutaj można znaleźć jakie wpisy należy dodać do rejestru, by wyłączyć weryfikację. W moim przypadku pomogło to zweryfikować problem, a tutaj znajdziemy więcej informacji, jak NPS sprawdza te listy.

Kody błędów NPSa

Kopiuję je z innej stronki, ponieważ nie byłem w stanie znaleźć żadnej stronki Microsoftu, która ma wszystkie wylistowane. Blogi mają to do siebie, że jednego dnia istnieją, potem znikają, więc wolę je zachować.

00: IAS_SUCCESS
01: IAS_INTERNAL_ERROR
02: IAS_ACCESS_DENIED
03: IAS_MALFORMED_REQUEST
04: IAS_GLOBAL_CATALOG_UNAVAILABLE
05: IAS_DOMAIN_UNAVAILABLE
06: IAS_SERVER_UNAVAILABLE
07: IAS_NO_SUCH_DOMAIN
08: IAS_NO_SUCH_USER
09: The request was discarded by a third-party extension DLL file.
10: A third-party extension DLL has failed and cannot perform its function.
16: IAS_AUTH_FAILURE
17: IAS_CHANGE_PASSWORD_FAILURE
18: IAS_UNSUPPORTED_AUTH_TYPE
19: No reversibly encrypted password is stored for the user account
20: Lan Manager Authentication is not enabled.
21: An IAS extension dynamic link library (DLL) that is installed on the NPS server rejected the connection request.
22: The client could not be authenticated because the EAP type cannot be processed by the server.
23: Unexpected error. Possible error in server or client configuration.
32: IAS_LOCAL_USERS_ONLY
33: IAS_PASSWORD_MUST_CHANGE
34: IAS_ACCOUNT_DISABLED
35: IAS_ACCOUNT_EXPIRED
36: IAS_ACCOUNT_LOCKED_OUT
37: IAS_INVALID_LOGON_HOURS
38: IAS_ACCOUNT_RESTRICTION
48: IAS_NO_POLICY_MATCH
49: Did not match connection request policy
64: IAS_DIALIN_LOCKED_OUT
65: IAS_DIALIN_DISABLED
66: IAS_INVALID_AUTH_TYPE
67: IAS_INVALID_CALLING_STATION
68: IAS_INVALID_DIALIN_HOURS
69: IAS_INVALID_CALLED_STATION
70: IAS_INVALID_PORT_TYPE
71: IAS_INVALID_RESTRICTION
72: The user cannot change his or her password because the change password option is not enabled for the matching remote access policy
73: The Enhanced Key Usage (EKU) extensions, section of the user or computer certificate are not valid or are missing.
80: IAS_NO_RECORD
96: IAS_SESSION_TIMEOUT
97: IAS_UNEXPECTED_REQUEST
112: The remote RADIUS server did not process the authentication request.
113: The local NPS proxy attempted to forward a connection request to a member of a remote RADIUS server group that does not exist.
115: The local NPS proxy did not forward a RADIUS message because it is not an accounting request or a connection request.
116: The local NPS proxy server cannot forward the connection request to the remote RADIUS server because either the proxy cannot open a Windows socket over which to send the connection request, or the proxy server attempted to send the connection request but received Windows sockets errors that prevented successful completion of the send operation.
117: The remote RADIUS (Remote Authentication Dial-In User Service) server did not respond.
118: The local NPS proxy server received a RADIUS message that is malformed from a remote RADIUS server, and the message is unreadable.
256: The certificate provided by the user or computer as proof of their identity is a revoked certificate. Because of this, the user or computer was not authenticated, and NPS rejected the connection request.
257: Due to a missing dynamic link library (DLL) or exported function, NPS cannot access the certificate revocation list to verify whether the user or client computer certificate is valid or is revoked.
258: The revocation function was unable to check revocation for the certificate.
259: The certification authority that manages the certificate revocation list is not available. NPS cannot verify whether the certificate is valid or is revoked. Because of this, authentication failed.
260: The message supplied for verification has been altered.
261: NPS cannot contact Active Directory Domain Services (AD DS) or the local user accounts database to perform authentication and authorization. The connection request is denied for this reason.
262: The supplied message is incomplete. The signature was not verified.
263: NPS did not receive complete credentials from the user or computer. The connection request is denied for this reason.
264: The Security Support Provider Interface (SSPI) called by EAP reports that the system clocks on the NPS server and the access client are not synchronized.
265: The certificate that the user or client computer provided to NPS as proof of identity chains to an enterprise root certification authority that is not trusted by the NPS server.
266: The message received was unexpected or badly formatted.
267: The certificate provided by the connecting user or computer is not valid because it is not configured with the Client Authentication purpose in Application Policies or Enhanced Key Usage (EKU) extensions. NPS rejected the connection request for this reason.
268: The certificate provided by the connecting user or computer is expired. NPS rejected the connection request for this reason.
269: The Security Support Provider Interface (SSPI) called by EAP reports that the NPS server and the access client cannot communicate because they do not possess a common algorithm.
270: Based on the matching NPS network policy, the user is required to log on with a smart card, but they have attempted to log on by using other credentials. NPS rejected the connection request for this reason.
271: The connection request was not processed because the NPS server was in the process of shutting down or restarting when it received the request.
272: The certificate that the user or client computer provided to NPS as proof of identity maps to multiple user or computer accounts rather than one account. NPS rejected the connection request for this reason.
273: Authentication failed. NPS called Windows Trust Verification Services, and the trust provider is not recognized on this computer. A trust provider is a software module that implements the algorithm for application-specific policies regarding trust.
274: Authentication failed. NPS called Windows Trust Verification Services, and the trust provider does not support the specified action. Each trust provider provides its own unique set of action identifiers. For information about the action identifiers supported by a trust provider, see the documentation for that trust provider.
275: Authentication failed. NPS called Windows Trust Verification Services, and the trust provider does not support the specified form. A trust provider is a software module that implements the algorithm for application-specific policies regarding trust. Trust providers support subject forms that describe where the trust information is located and what trust actions to take regarding the subject.
276: Authentication failed. NPS called Windows Trust Verification Services, but the binary file that calls EAP cannot be verified and is not trusted.
277: Authentication failed. NPS called Windows Trust Verification Services, but the binary file that calls EAP is not signed, or the signer certificate cannot be found.
278: Authentication failed. The certificate that was provided by the connecting user or computer is expired.
279: Authentication failed. The certificate is not valid because the validity periods of certificates in the chain do not match. For example, the following End Certificate and Issuer Certificate validity periods do not match: End Certificate validity period: 2007-2010; Issuer Certificate validity period: 2006-2008.
280: Authentication failed. The certificate is not valid and was not issued by a valid certification authority (CA).
281: Authentication failed. The path length constraint in the certification chain has been exceeded. This constraint restricts the maximum number of CA certificates that can follow this certificate in the certificate chain.
282: Authentication failed. The certificate contains a critical extension that is unrecognized by NPS.
283: Authentication failed. The certificate does not contain the Client Authentication purpose in Application Policies extensions, and cannot be used for authentication.
284: Authentication failed. The certificate is not valid because the certificate issuer and the parent of the certificate in the certificate chain are required to match but do not match.
285: Authentication failed. NPS cannot locate the certificate, or the certificate is incorrectly formed and is missing important information.
286: Authentication failed. The certificate provided by the connecting user or computer is issued by a certification authority (CA) that is not trusted by the NPS server.
287: Authentication failed. The certificate provided by the connecting user or computer does not chain to an enterprise root CA that NPS trusts.
288: Authentication failed due to an unspecified trust failure.
289: Authentication failed. The certificate provided by the connecting user or computer is revoked and is not valid.
290: Authentication failed. A test or trial certificate is in use, however the test root CA is not trusted, according to local or domain policy settings.
291: Authentication failed because NPS cannot locate and access the certificate revocation list to verify whether the certificate has or has not been revoked. This issue can occur if the revocation server is not available or if the certificate revocation list cannot be located in the revocation server database.
292: Authentication failed. The value of the User-Name attribute in the connection request does not match the value of the common name (CN) property in the certificate.
293: Authentication failed. The certificate provided by the connecting user or computer is not valid because it is not configured with the Client Authentication purpose in Application Policies or Enhanced Key Usage (EKU) extensions. NPS rejected the connection request for this reason.
294: Authentication failed because the certificate was explicitly marked as untrusted by the Administrator. Certificates are designated as untrusted when they are imported into the Untrusted Certificates folder in the certificate store for the Current User or Local Computer in the Certificates Microsoft Management Console (MMC) snap-in.
295: Authentication failed. The certificate provided by the connecting user or computer is issued by a CA that is not trusted by the NPS server.
296: Authentication failed. The certificate provided by the connecting user or computer is not valid because it is not configured with the Client Authentication purpose in Application Policies or Enhanced Key Usage (EKU) extensions. NPS rejected the connection request for this reason.
297: Authentication failed. The certificate provided by the connecting user or computer is not valid because it does not have a valid name.
298: Authentication failed. Either the certificate does not contain a valid user principal name (UPN) or the value of the User-Name attribute in the connection request does not match the certificate.
299: Authentication failed. The sequence of information provided by internal components or protocols during message verification is incorrect.
300: Authentication failed. The certificate is malformed and Extensible Authentication Protocl (EAP) cannot locate credential information in the certificate.
301: NPS terminated the authentication process. NPS received a cryptobinding type length value (TLV) from the access client that is not valid. This issue occurs when an attempt to breach your network security has occurred and a man-in-the-middle (MITM) attack is in progress. During MITM attacks on your network, attackers use unauthorized computers to intercept traffic between your legitimate hosts while posing as one of the legitimate hosts. The attacker’s computer attempts to gain data from your other network resources. This enables the attacker to use the unauthorized computer to intercept, decrypt, and access all network traffic that would otherwise go to one of your legitimate network resources.
302: NPS terminated the authentication process. NPS did not receive a required cryptobinding type length value (TLV) from the access client during the authentication process.

Do poczytania/obejrzenia dodatkowo:

https://community.fortinet.com/t5/FortiGate/Technical-Tip-RADIUS-error-codes/ta-p/270026

https://www.cisco.com/c/en/us/td/docs/ios-xml/ios/sec_usr_radatt/configuration/xe-16/sec-usr-radatt-xe-16-book/sec-rad-ov-ietf-attr.html

https://documentation.extremenetworks.com/WiNG%20Controller%207.9.5.1%20CLI%20Reference%20Guide/downloads/WiNG_Controller_Access_Point_7_9_5_1_CLI_Reference_Guide.pdf

https://extreme-networks.my.site.com/ExtrArticleDetail?an=000082369

https://mywlannotes.blogspot.com/2021/05/ccmp-vs-gcmp.html

Wdrożenie 802.1X w sieci bezprzewodowej na FortiGate oraz w sieci opartej o sprzęt Netgear

Jako część mojej pracy inżynierskiej musiałem skonfigurować mechanizm uwierzytelniania oparty o domenę Active Directory. Założeniem było to, by użytkownicy z podłączonymi komputerami do domeny miały móc się logować bez jakiegokolwiek problemu do dwóch sieci Wi-Fi oraz do portów na switchu. Postaram się opisać jak wszystko skonfigurować od zera.

W każdym przypadku potrzebujemy serwera RADIUS. Są tutaj różne opcje, ponieważ można zainstalować serwer FreeRadius, lecz z faktu, że korzystałem w tym projekcie ze środowiska bazującego na Windowsach skorzystałem z roli Serwera zasad sieciowych (Network Policy Server).

Mechanizm działania jest dosyć prosty: użytkownik wykonuję próbę połączenia się z siecią po czym dostaje odpowiedź od urządzenia (access point lub switch), że musi się dodatkowo autoryzować i ten próbuje dokonać autoryzacji swoim kontem komputera lub aktualnie zalogowanego użytkownika w AD. Access point/switch komunikują się z serwerami RADIUS będąc ich klientami w celu sprawdzenia czy dany użytkownik ma mieć prawo do korzystania z zasobu (definiuje się to na podstawie grup użytkowników/komputerów). W trakcie połączenia klienta RADIUS z serwerem ci wykorzystują klucz współdzielony w celu uwierzytelnienia się. W przypadku, gdy użytkownik jest w grupie zdefiniowanej dla zasady przypisanej do klienta RADIUS – dostaje połączenie. W innym przypadku zostaje odrzucony.

Zanim zaczniemy instalować NPSa musimy mieć wcześniej wdrożony urząd certyfikacji (Usługi certyfikatów Active Directory). Myślę, że wkrótce taki poradnik pojawi się na mojej stronie (jeśli tak się stanie to dodam link tutaj do niego). Tak czy siak, gdy mamy to za sobą to instalujemy tą rolę:

Wybieramy Instalacja oparta na rolach lub oparta na funkcjach. Potem wybieramy serwer z listy, klikamy Dalej > i wybieramy Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego i Dodaj funkcje. Potem Dalej >, Dalej >, Dalej > i Zainstaluj.

Po tym rola powinna być zainstalowana i powinniśmy zacząć konfigurację serwera.

Konfiguracja RADIUS dla sieci Wi-Fi na FortiGate

W tym scenariuszu będę bazował na urządzeniu FortiWiFi 60E, które ma wbudowaną kartę bezprzewodową. Na początku należy otworzyć okno Serwera zasad sieciowych, po czym zdefiniować nową zasadę poprzez wybranie w oknie Konfiguracja standardowa opcję Serwer usługi RAIDUS na potrzeby bezprzewodowych i przewodowych połączeń 802.1X i klikamy Skonfiguruj połączenia 802.1X.

Na dobrą sprawę nie ma znaczenia czy wybierzemy połączenia bezprzewodowe czy nie, bo i tak będziemy modyfikować zasadę tak, by brała pod uwagę adres IP klienta RADIUS zamiast przeznaczenia, ale z faktu, że to miało być dla Wi-Fi zaznaczamy opcję Bezpieczne połączenia bezprzewodowe i nazywamy jakoś zasadę, np. fortigate wifi.

Na następnej karcie kreatora należy zdefiniować klientów RADIUS, którzy będą się łączyli w ramach zasady RADIUS. Na początku nie ma żadnych, więc należy dodać przyciskiem Dodaj… nowego. Po tym należy zdefiniować pole Przyjazna nazwa, która jest po prostu nazwą klienta, a następnie adres IP lub jego FQDN. Z faktu, że dla moich klientów mam wcześniej przygotowane nazwy DNS, wpisałem po prostu fortigate.serba.local, co w moim przypadku odpowiada adresowi 192.168.30.1. Po tym definiujemy wspólny klucz tajny na dole okienka dwa razy. Powinien być długi i powinniśmy sobie go zapisać, bo taki klucz też trzeba będzie zdefiniować w FortiGate. Po tym zapisujemy i idziemy dalej.

Następnie wybieramy typ protokołu EAP dla tworzonej przez nas zasady i tutaj wybieram opcję Microsoft: Chroniony protokół EAP (PEAP). Gdy klikniemy Konfiguruj…, możemy sprawdzić lub zmienić jaki certyfikat będzie wykorzystywany przy komunikacji z klientem. W moim przypadku certyfikat był już wskazany, a ten się wygenerował po postawieniu AD CS (automatycznie, wystarczyło zrestartować serwer i mogłem się cieszyć certem z własnego urzędu).

Następnie należy dodać grupy, które mogą się autoryzować w ramach tej zasady. W moim założeniu dostęp mają wszyscy użytkownicy i wszystkie komputery będące w domenie, więc dodajemy grupy Użytkownicy domeny oraz Komputery domeny tak jak ja poniżej:

Następny punkt wykonuje się tylko i wyłącznie w przypadku FortiGate’a – definiujemy przesyłany parametr tekstowy, który służy do identyfikacji sieci. To działa tak, że FortiGate jest w stanie szukać polityki z konkretnym parametrem. Jeśli w różnych sieciach autoryzujemy różne grupy, możemy mieć takie ciągi znaków różne w różnych regułach, np. siec-handlowcy i siec-marketing, dzięki czemu dwie grupy mogą być inaczej brane pod uwagę przy logowaniu.

W oknie Konfigurowanie elementów kontroli ruchu w sieci klikamy po prawej Konfiguruj…, następnie wybieramy kartę Atrybuty specyficzne dla dostawcy. Domyślnie jest zdefiniowany jeden o nazwie atrybutu Ventor-Specific, klikamy na niego i Edytuj…. Po tym pojawi się okno Informacje o atrybutach i tutaj klikamy Dodaj…, a następnie otworzy się kolejne okno (szał!) Informacje o atrybutach specyficznych dla dostawcy i tutaj należy podać kod dostawcy 12356, zaznaczyć opcję Tak, jest zgodny pod kątem zgodności z RADIUS RFC i kliknąć Konfiguruj atrybut…. Tutaj zmieniamy Format atrybutu na Ciąg i wpisujemy wartość, którą chcemy określić daną politykę, byśmy mogli ją potem wskazać w FortiGate. W moim przypadku to wifi-fortigate. Ten parametr jest ogólnie opcjonalny; zobaczycie za niedługo dlaczego. Po tym wszędzie klikamy OK i Dalej na końcu.

Okienny rozgardiasz związany z milionem podopcji.

W ten sposób mamy prawie wszystko gotowe po stronie serwera:

Pod koniec trzeba zmienić nieco parametry warunkowe dla naszej zasady. Otwieramy Zasady żądań połączeń, znajdujemy naszą zasadę, klikamy prawym i Właściwości. W karcie Warunki usuwamy wszystko i klikając na dole Dodaj… dodajemy nowy warunek: Adres IPv4 klienta dostępu. Po tym jeszcze raz Dodaj… i tutaj podajemy adres IP naszego FortiGate’a.

Końcowo powinno wyglądać to tak (jeśli u Was też to tak wygląda to można zapisać ustawienia):

Po tym warto zmienić jeszcze 1 rzecz: metody uwierzytelnieniaw w zasadach sieciowych. W Zasady > Zasady sieciowe odnajdujemy naszą zasadę, klikamy na nią prawym i Właściwości. W zakładce Ograniczenia, w opcji Metody uwierzytelnienia odznaczamy opcje uwierzytelnianie z szyfrowaniem firmy Microsoft (MS-CHAP) i zostawiamy zaznaczone Uwierzytelnianie z szyfrowaniem firmy Microsoft wersja 2 (MS-CHAP-v2). Jeśli macie tak, jak na zrzucie ekranu – można zapisać.

Nie można zapomnieć o tym, by odblokować port dla RADIUSa na firewallu. Ruch musi być odblokowany dla portów TCP i UDP 1812, 1813, 1645, 1646 (dwa ostatnie dla starych urządzeń) dla połączeń przychodzących i wychodzących pomiędzy serwerem RADIUS a jego klientami (w naszym przypadku FortiGate, AP i switch z Netgear). Ja akurat zrobiłem na taką potrzebę politykę GPO:

Po zapisaniu wystarczy kliknąć prawym OU, w którym znajdują się serwery NPS (w moim przypadku są postawione na kontrolerze domeny) i wybrać Aktualizacja zasad grupy…, a następnie potwierdzić.

Efekty widać tutaj:

Tak samo odblokowujemy ruch do reguł wychodzących.

W interfejsie FortiGate, w User & Authentication > RADIUS Servers należy kliknąć Create New i zdefiniować profil w przykładzie jak niżej, przy czym w moim przypadku w IP/Name podałem FQDNy serwerów NPS, które posiadam (skonfigurowałem tak samo drugi serwer, by mieć redundancję, na koniec pokażę jak skopiować z serwera drugi wszystkie ustawienia). Do tych serwerów w polu Secret definiujemy klucz tajny, który definiowaliśmy na początku w zasadzie.

Następnie, po zapisaniu tych ustawień należy w User & Authentication > User Groups należy utworzyć grupę klikając Create New oraz w Remote Groups kliknąć Add, potem z listy Remote Server wybieramy wcześniej zdefiniowany profil RADIUSa i w Groups wybieramy Any jeśli nie chcemy określać się co do zasad, które zdefiniowaliśmy lub wybierając Specify możemy określić parametr, który zdefiniowaliśmy wcześniej w polu specyficznym dla dostawcy (w naszym przypadku wifi-fortigate).

Mając to trzeba edytować profil SSID w WiFi & Switch Controller > SSIDs lub stworzyć nowy klikając Create New > SSID. W Name definiujemy nazwę profilu (w moim przypadku (serba-corp-wifi), potem w WiFi Settings, w SSID definiujemy nazwę WiFi (w moim przypadku serba.local), w Security Mode wybieramy WPA2 Enterprise i w Authentication należy wybrać RADIUS Server i wybrać profil, który wcześniej zdefiniowaliśmy (w moim przypadku serba.local_radius). Mając zdefiniowane SSID możemy je przypisać do FortiAPków lub do interfejsu Software Switch, w którym są interfejsy, którym są podłączeni użytkownicy przewodowo. Poniżej przykład:

W ten sposób możemy zalogować się do sieci Wi-Fi nawet przez telefon z Androidem:

Tutaj ustawienia z telefonu. Warto dodać certyfikat CA do telefonu, by móc go wybrać.
I tutaj efekt końcowy.

Efekt końcowy widoczny z komputera, który jest członkiem AD:

Możemy to też przygotować wcześniej dodatkową polityką GPO, która dodaje sieć Wi-Fi o naszym SSID tak jak w zrzucie ekranu poniżej, ponadto niżej też konfiguracja zabezpieczeń dla profilu:

Konfiguracja RADIUS dla sieci Wi-Fi na AP od Netgear

Przykład jest prezentowany na urządzeniu Netgear WAC505. Scenariusz jest prawie taki sam, jak w przypadku definicji zasady dla FortiGate’a z drobną różnicą – nie definiujemy żadnego atrybutu specyficznego dla urządzenia i definiujemy dodatkowego klienta RADIUS na początku kreatora. Tak samo definiujemy inne ustawienia. W mojej konfiguracji klient posiada FQDN wac.serba.local, który odpowiada adresowi IP 192.168.30.253. Ten model, który mamy w przykładzie obsługuje też konfigurację przez chmurę, ja akurat definiuję ustawienia lokalnie. Pewnie jak bym miał takich access pointów 10 to definiowałbym to przez chmurę, bo łatwiej wszystko skonfigurować.

Na początku w w Configuration > Security > RADIUS Settings definiujemy adresy IP serwerów RADIUS, porty wykorzystywane do komunikacji oraz klucze współdzielone.

Potem, w Configuration > Wireless > Basic w karcie WLAN Settings należy wybrać SSID, w którym chcemy umożliwić na autoryzację kontami AD i wybrać w Network Authentication opcję WPA2-enterprise.

Po tym możemy dodać tak samo profil Wi-Fi jak w przypadku FortiGate’a. Jak widać poniżej, sieć działa:

I widok z komputera będącego w AD:

Konfiguracja RADIUS dla sieci przewodowej ze switchem marki Netgear

W tym scenariuszu wdrożenia posługiwałem się przełącznikiem Netgear GS716T.

Scenariusz wygląda bardzo podobnie jak w poprzednich politykach – tworzymy nową zasadę na serwerze zasad sieciowych (NPS) korzystając z opcji Bezpieczne połączenia przewodowe (Ethernet) w oknie Wybieranie typu połączeń 802.1X, usuwamy warunki połączenia klienta dla zasad żądań połączeń i definiujemy adres klienta jako adres switcha (w moim przypadku jest to adres netgear.serba.local (192.168.30.254).

Tak wyglądają warunki dla zasad żądań połączeń:

Tak wyglądają dla zasad sieciowych:

I tak wygląda profil klienta RADIUS dla switcha:

Dalsza część jest do ustawienia na switchu. Zaczynamy od zdefiniowania adresów DNS, które mają być wykorzystywane przez przełącznik (w System > Management > DNS > DNS Configuration) poprzez dodanie wszystkich adresów kontrolerów domeny w naszej sieci. Po wpisaniu wartości w puste pole należy kliknąć na dole Add.

Następnie w System > Management > IP Configuration należy się upewnić, że adres IP switcha się pokrywa z tym, który zdefiniowaliśmy w zasadzie w NPSie. W naszym przypadku jest w porządku.

Następnie w Security > Management Security > RADIUS > Server Configuration należy dodać wpisy adekwatne do środowiska:

  • Server Address: dc1.serba.local
  • Authentication Port: 1812
  • Secret Configured: Yes
  • Secret: tutaj podajemy klucz współdzielony
  • Active: Primary/Secondary, wybieramy w zależności tego, który serwer ma być wykorzystywany w autoryzacji w pierwszej kolejności
  • Message Authenticator: Disable

Po tym klikamy na dole Add i tak samo dodajemy serwer dc2.serba.local. Efekt końcowy wygląda tak:

Następnie w Security > Management Security > Authentication List > Dot1x Authentication List należy ustawić dla pola dot1xList w kolumnie 1 wartość Radius. i zatwierdzić kliknięciem Apply.

Teraz, w Security > Port Authentication > Advanced > Port Authentication należy zdefiniować w kolumnie Port Control odpowiednią opcję. Możliwości to:

  • Auto – ustawienie zależy od globalnego ustawienia pod kątem autoryzacji (ustawimy je na końcu). W domyślnych ustawieniach przełącznika autoryzacja nie jest wymagana.
  • Authorized – podłączone urządzenia w tym trybie nie przechodzą żadnej autoryzacji nawet, gdy ta jest włączona globalnie.
  • Unauthorized – brak możliwości autoryzacji pod wskazanym portem.
  • MAC Based – ustawienia są bazowane na tym, co jest zdefiniowane w ACL dla adresów MAC.

Dla wykonania testu ustawiłem port 1 i 2 w trybie Auto, resztę w trybie Authorized. Dzięki temu możemy na 2 portach testować czy komunikacja z RADIUS działa poprawnie, by potem móc ja włączyć dla reszty switcha.

Na końcu, w Security > Port Authentication > Advanced > 802.1X Configuration włączamy opcję Port Based Aurthentication State i zapisujemy klikając Apply. W ten sposób wszystko jest skonfigurowane po stronie switcha, więc zobaczmy efekty na urządzeniu, które jest w AD i urządzeniu, które w nim nie jest.

Obsługa 802.1X w Windowsie jest domyślnie wyłączona, więc włączamy ją zmienieniem ustawień usługi Automatyczna konfiguracja sieci przewodowej zmieniając Typ uruchomienia na Automatyczny oraz klikając Uruchom, by zaczęła działać.

Wygodniej jest stworzyć politykę GPO, która to nam ustawi na każdym komputerze, więc ta powinna mniej więcej wyglądać tak (dodam, że w tej polityce zmiana ustawień usługi WlanSvc okazała się niepotrzebna):

Tutaj można zobaczyć efekt końcowy:

Ponadto, w Security > Port Authentication > Advanced > Port Summary można zobaczyć, że na porcie 1 Port Status to Authorized:

W przypadku komputera, który nie jest członkiem AD akcja wygląda tak:

I od razu Port Status:

I to by było na tyle.